Dag 7, Zion en Bryce Canyon

Van Page naar Zion

De dag begon weer zoals inmiddels wel gebruikelijk is op onze roadtrip: vroeg uit de veren! De koffers waren snel weer ingepakt en de motor draaide al op gang voordat de zon goed en wel boven de horizon stond. We lieten het prachtige Page achter ons en begonnen aan de rit richting Zion National Park, onze eerste grote stop van vandaag.

De weg ernaartoe was eerlijk gezegd een beetje… tja, saai. Urenlang reden we langs uitgestrekte vlaktes en stoffige wegen, met weinig variatie. Maar zoals wel vaker tijdens deze reis, kwam er plots een moment waarop alles veranderde. Ineens reden we Zion binnen, en wauw – wat een verschil! Alsof je een andere wereld binnenstapte. Hoge, steile rotswanden rezen op aan weerszijden van de weg. Kloven sneden diep door het landschap en de kleuren waren bijna onwerkelijk: oranje, rood en okergeel, afgewisseld met frisgroene bomen en struiken. Het leek wel een schilderij. Of eigenlijk… nog mooier. Eén woord: WOW!

We reden meteen door naar het Visitor Center, waar natuurlijk weer trouw de stempels werden verzameld voor onze vakantiedagboeken. Het begint bijna een sport te worden: wie heeft de meeste stempels? De kinderen vinden het geweldig, en wij stiekem ook.

Na het bezoek aan het Visitor Center reden we dezelfde route terug, maar dit keer namen we de tijd om bij een mooie trail te stoppen. Tijd voor wat avontuur! We trokken onze wandelschoenen aan en begonnen aan een korte klim. Niet al te zwaar, maar precies genoeg om echt midden in de natuur te staan. Zand tussen de tenen, zon op het gezicht en overal die imposante rotsformaties die over je heen torenden. Een ervaring die we nooit gaan vergeten. Onderweg riepen we het al tegen elkaar: “Hier komen we ooit terug. Maar dan voor minstens twee volle dagen.”

Van Zion naar Bryce Canyon.

Met Zion nog in onze gedachten, vervolgden we de route richting het volgende natuurwonder: Bryce Canyon National Park. En ja hoor, ook hier begonnen we natuurlijk met – je raadt het al – de stempels! Daarna reden we helemaal door naar het uiterste puntje van het park. Daar stapten we uit voor ons eerste uitzichtpunt, en vervolgens reden we rustig terug naar voren, met hier en daar een stop bij de mooiste uitkijkpunten. Wat een magische plek is Bryce Canyon. De duizenden zandstenen pilaren – ook wel hoodoos genoemd – vormden een sprookjesachtig landschap. Elke bocht bracht een nieuw uitzicht, steeds weer adembenemend. Alsof je door een stenen woud reed uit een andere wereld.

Senic drive naar Torrey

Toen we het park verlieten, reden we verder over de bekende Scenic Byway 12, een route die zijn naam meer dan waard is. We hadden de hoop eigenlijk al een beetje opgegeven om wilde dieren te spotten tijdens deze vakantie… maar opeens, daar waren ze: herten! Midden in de natuur, langs de kant van de weg. Rustig grazend, alsof ze speciaal voor ons hun opwachting maakten. De kinderen zaten rechtop in de auto, ogen groot, camera’s in de aanslag. Eindelijk!

Groooooot!

Aan het einde van deze prachtige dag kwamen we aan in Torrey, waar we overnachtten in een enorme motelkamer. En met enorm bedoelen we ook écht groot – je kon er bijna in verdwalen. De kinderen renden enthousiast rond, en wij waren vooral blij met het heerlijk zachte kingsize bed dat op ons wachtte. Na zo’n dag vol indrukken voelde dat als de ultieme beloning.

We sloten de dag af met een diepe zucht van tevredenheid. Wat een dag. Wat een natuur. Wat een avontuur. En nu... klaar voor dag 8!