Dag 6, Route66 en Grand Canyon

Op weg naar Page – Ezels, rook en een diepe slaap

Vandaag begon onze dag weer vroeg — héél vroeg zelfs. Terwijl Las Vegas nog in diepe rust verkeerde en de neonlichten langzaam doofden, zaten wij al in de auto, klaar voor een nieuw avontuur. Onze eindbestemming van vandaag: Page, Arizona. Maar zoals bij elke goede roadtrip, ging het niet alleen om de bestemming, maar vooral om de weg ernaartoe. En die bleek vandaag extra bijzonder.

Onze eerste tussenstop was Oatman, een piepklein, bijna vergeten mijnwerkersdorpje dat lijkt alsof het rechtstreeks uit een westernfilm is geplukt. Maar wat Oatman écht uniek maakt? De bewoners… en dan bedoelen we niet de mensen. Zodra we het stadje inreden, werden we verwelkomd door een flinke groep ezels die midden op straat liepen alsof zij de baas waren. En eigenlijk zijn ze dat ook wel een beetje daar.

We parkeerden de auto en liepen het dorpje in, waar we meteen een zakje voer kochten. Wat een belevenis! De ezels kwamen nieuwsgierig op ons af en aten gulzig uit onze handen. Sommigen duwden hun zachte neuzen tegen ons aan, anderen probeerden met hun grappige koppies nog een extra snackje te scoren. De kinderen (en stiekem ook wij) genoten met volle teugen.

Na deze gezellige ontmoeting struinden we nog wat door de sfeervolle souvenirwinkeltjes. Cowboyhoeden, handgemaakte sieraden, Route 66-bordjes — alles ademde nostalgie en charme. Het zonnetje scheen en het voelde alsof de tijd hier even stil had gestaan.

Brand in de Grand Conyon!

Na een uurtje namen we afscheid van Oatman en gingen we weer op pad, dit keer richting een van de grootste natuurwonderen van Amerika: de Grand Canyon. De route ernaartoe was prachtig, met uitgestrekte vergezichten en een paar wilde bochten door het woestijnlandschap. Maar toen we de canyon naderden, viel het ons al snel op dat de lucht begon te veranderen.

Een doffe grijze waas hing in de lucht, en bij het visitor center — waar we natuurlijk de bekende stempels in ons Vakantiedagboek haalden — rook het sterk naar vuur. Overal hing rook, en het uitzicht waar we zo naar hadden uitgekeken, was grotendeels verborgen achter een dikke mist van as en rook.

Toch wilden we het niet zomaar opgeven en reden we naar verschillende uitzichtpunten in de hoop dat we ergens nog een glimp konden opvangen van het immense natuurfenomeen. Gelukkig hadden we één stop waar de rook wat was opgetrokken, en daar konden we alsnog genieten van een adembenemend uitzicht over de canyon. Die dieptes, die kleuren, dat besef van hoe groots de natuur is — kippenvelmoment!

Maar al snel vervolgden we onze weg, want de dag was al vergevorderd en er stond nog een flinke rit op ons te wachten naar Page. Na een lange maar mooie tocht kwamen we uiteindelijk aan in het plaatsje. We maakten snel nog een stop bij de supermarkt om wat spullen in te slaan, en daarna reden we door naar het hotel.

Eenmaal aangekomen voelde iedereen hoe moe we eigenlijk waren van deze intense dag vol indrukken. We doken onder de douche, spoelden het stof van de dag van ons af, en voordat we het wisten, lagen we allemaal in bed — als een blok in slaap gevallen.

Wat een dag! Van grappige ezels tot indrukwekkende natuur en van onverwachte rookwolken tot een warme hotelkamer in Page. Een dag vol verhalen, geuren, beelden en vooral herinneringen om nooit te vergeten.